İnsan insanın zehridir...
İnsanlar vardır gıda gibidir, onlara her zaman ihtiyaç duyarsınız. İnsanlar vardır ilaç gibidir, bazen ihtiyaç duyarsınız. İnsanlar vardır, zehir gibidir…
Hayrünnisa YURÇ
-
Her insan ayrı bir alem, ayrı bir dünya, hayata baktığı pencereleri, duyguları düşünceleri farklı. Yukarıdaki satırlarda geçtiğii gibi bazen gıda, bazen ilaç, bazen zehir olabiliyor diğer insanlara. İşte bunları ayırt edebilmek, onları iyi tanımak, tedbirli olmak ve gereken mesafeyi korumak son derece önemli. Yoksa çok yaralanır, çok üzülürüz.
İyi niyetli olmak güzel şey, zira yaşı büyük olduğu için haklı olduğunu zanneden, karşısındaki insan sustukça da baskısını artıran ve bugün kaldı mı sanmıyorum ama, bu bizim adetimiz diye çevresindeki insanları üzen, ezen insanlara karşı en baştan çizgileri çekmek ve mesafeli olmak en güzeli. Çünkü yakın olunmaması gereken insanlarla fazla yakın olduğunuzda nerede duracaklarını bilmiyorlar ve huzursuzluklara, hatta depresyonlara sebep olabiliyorlar.
Böyle durumlarda tamamen geri çekilmek durumunda kalabiliyor insan. Bu sadece akraba ilişkilerinde değil, bazen arkadaşlık, komşuluk ilişkiliklerinde de olabiliyor. Bunu bizim nesil çok başaramadı, canı yanınca, ancak testi dolunca çekilmek zorunda kaldı ve bundan ders çıkaran yeni nesil ise, çekilmesi gereken çizgileri çekerek yaşıyor.
İnsan ilişkileri zor, bunu Mevlana çok güzel ifade diyor; “İnsan ateş gibidir, çok yaklaşırsanız yanarsınız, çok uzaklaşırsanız da istifade edemezsiniz.” Diyor. İşte bu dengeyi kurmak için insanları iyi tanıyıp, yakın akrabamız bile olsa nasıl mesafede görüşmek gerekiyorsa o mesafede görüşürsek acı çekmeyiz diye düşünüyorum. Bu çok önemli sosyolojik bir mesele, çünkü bu dünyada insanlarla birlikte yaşıyoruz, dahası birbirimize muhtacız. Atalarımız, “Altın eşik, gümüş eşiğe muhtaçtır.” demişler...
Sosyal hayatta en çok birbirimizden yana üzülüyoruz, bugün incir çekirdeğini doldurmayacak meseleler yüzünden yakın akrabalar bile görüşmüyor. Elbette başka sebepleri de vardır, ama en önemlisi gereken mesafede görüşmek. İnsanların başka insanlara karşı “özeline ve özgürlük alanına” saygı göstermemesinden, oraya girmemeliyim ,düşüncesine sahip olmamasından dolayı bu noktaya gelindiğini düşünüyorum. Yani, herkes duracağı, susacağı yeri bilse ve sevmede de, öfkelenmekte de dengeyi tuttursa, bu sorunlar yaşanmayacak, üç günlük dünyada huzursuzluk yerine huzur soluklanacak, bunu herkes arzu ediyor...
İnsan ilişkilerimizde inşallah yolun başındayken insanları iyi tanıyıp ona göre görüşmeyi ve üzülmemeyi başarabiliriz toplum olarak…
Huzurla ve sağlıkla kalın.
