İnsan, başkalarının acısını hissedebiliyorsa insandır
Acımız kelimelere sığmaycak ölçüde büyük, ama ümitsiz değiliz. Gidenleri geri getiremeyiz, ama kalanlara elbirliği ile sahip çıkarız inşallah.
Hayrünnisa YURÇ
-
Toplum olarak çok zor günlerden geçiyoruz. Bu soğuk kış günlerinde sıcak evlerimizde üşüyoruz. Önümüzdeki yemekleri ağız tadı ile yiyemiyorum, zira ülkemizin Güneydoğusu 500 atom bombası büyüklüğünde deprem yaşadı ve on ilimiz ciddi yıkıma uğradı.
Üzerinden günler geçti ama, yıkım o kadar büyük ki hâlâ enkaz altında kalanlar bnlerce insanımız var ve havalar çok soğuk. Onlara cansiperane yardım eden kardeşlerimiz var, herkes elinden geleni yapmak istiyor. Binlerce bina yıkıldı, kalanları hasarlı. Sokakta kalanlar var ve artık onlar için ayrılan yurtlara, otellere vs yerleşmeye başladılar...
Acımız kelimelere sığmaycak ölçüde büyük, ama ümitsiz değiliz. Gidenleri geri getiremeyiz, ama kalanlara elbirliği ile sahip çıkarız inşallah. En kısa zamanda yaralar sarılacaktır, milletimiz hamiyetperverdir. Devletimiz şefkatli elini her alanda gösteriyor ve ciddi bir gayret sarfediyor hamdolsun. Allah devletimize milletimize zeval vermesin, Amiiin...
Bu deprem bize yüksek sesle, bangır bangır dünyanın fani olduğunu, üzerinden gelip geçilen bir köprü olduğunu, güç kuvvet ve iktidar dediğimiz şeylerin kumdan birer kale olduğunu ve ölümün çok yakın olduğunu anlatıyor. Yunus Emre’nin dediği gibi ölüm; “Gündüzleri iki kaşımızın arasında, geceleri yastığımızın altında.”
Bize verilen bu mesajı iyi anlamamız gerekiyor. Zamanın elele verme zamanı olduğunu, bir ve beraber olduğumuzda altından kalkamayacağımız hiç bir şeyin olmadığını anlama zamanı.
Deprem bölgesine ciddi olarak yardımlar ediliyor, ancak dağıtılması sırasındaki koordinesizlik bizi üzüyor. Sosyal medyada bazı videolar var, yolların kenarlarında kutular açılıp saçılmış, elbiseler dağılmış. Bazı kamyonların arka kapakları açık, insanlar kafalarına göre kolileri alıp götürüyor. Oralarda bu işlerle ilgilenecek ve koordine edecek birileri de olmalı. Onca yardımın heba olmaması ve doğru adreslere ulaşması için vakit kaybetmeden sahada kontrolün sağlanması gerek.
Felaket karşısında fert fert hepimizin gayreti elden bırakmadan, cansiperane yardım edenlere yardım etmeli ve kardeşlerimize yalnız olmadıklarını hissettirmeliyiz. Bu şekilde yardım ederken de toplum olarak derlenip toparlanmalıyız. Gidişatımızı sorgulamalı ve dünyaya niçin geldiğimizi, nereye gittiğimizi ve bize sunulan bunca nimetin hesabının sorulacağını bir an bile unutmamalıyız. Ötelere gidince kaçış olmadığını ve bunca nimetin kıymetini bilip bilmediğimizi bize hesap sorulmadan muhasebe etmeliyiz. Ahiret bilinci ciddi olarak hayatımıza yerleşmeli. Bugün çektiğimiz onca acının toplumda bu bilincin yerleşmemesinin bir sonucu olmadığını kim söyleyebilir...
Yıkılan o evleri yapan müteahhitler binalarını çok sağlam yapmalıydı. Mimar Sinan gibi bir örneğimiz var. Tabiattaki yasalara da riayet edilmeliydi, bunlar büyük veballer. Bu konuda ciddi kontroller olmalı, can kayıpları yaşanmadan tedbirler alınmalı.
Başımıza gelen bu büyük felaket bir dönüm noktası olmalı. Bundan sonra inşallah çok ciddi tedbirler alınır, hatalar affedilmez ve evler insanlara mezar olmaz. Çok uyanık, çok dikkatli ve her şeyi çok iyi değerlendiren bir tuplum olmamız, bir ve beraber olmanın önemini kavramış olmamız dileğiyle çok geçmiş olsun.
Biran evvel toparlanabilmemiz duasıyla, vefat eden şehitlerimize Allah rahmet eylesin, mekanları cennet olsun. Yaralı kardeşlerimize de Rabbim acil şifalar versin. Amin amin amin...
