Geçmiş zaman olur ki, hayali cihan değer...

Hepimiz geçmişi özlüyoruz. Aah o günler, o günler diyoruz. Eski Ramazanlar, eski bayramlar, eski kandiller diyoruz. Özlememek mümkün değil elbette. Çünkü o yıllarda sevdiklerimiz vardı, insanlar birbirine değer verirdi. Şimdi şehrimizde değilse bile, selâm verdiğinize şaşıran insanlar var.

Bir de yaşlı gerçeğimiz var; Zaman geçtikçe yalnız kalan, yalnız bırakılan, yalnız yaşayan, yalnız yaşayamayacak kadar düşkün, tek başına hayata tutunmaya çalışan, yapa yalnız yaşlılarımız var.  Gençler hep okuyacaklar, hep gezecekler, hep kendilerine vakit ayıracaklar. Oysa yaşlılara zaman ayırsalar, birazcık yardım etseler, ilgilenseler, ne dualar alacaklar, ne dualar...

Geçenlerde bir anne, “Kızıma kandilin mübarek olsun de, anneanneni ara, diyorum, of yorgunum vs diyor. Arkadaşlarıyla uzun uzun konuşuyor.” diyordu. Gençlere bunu iyi anlatmak lazım, daha çocukken iyilikleri birlikte yapmak, zor durumdaki insanların evlerini birlikte ziyaret etmek, onlara merhameti aşılamak gerekiyor. Ben çocukken Recep ayı gelmeden mahallenin gençleri yalnız yaşayan yaşlıların evini temizlerler, Recep ayının birinci günü de ona hediyeler götürürlerdi ve ciddi dualar alırlardı. Bugün bunları anlattığımızda gençlere ütopik yani hayal gibi, imkansız gibi geliyor. Hepsi ders çalışacaklar, hepsi okuyacaklar. Elbette okusunlar ama, dualar almalarının onların maddi manevi bütün işlerini kolaylaştıracağını anlatmak gerekiyor. Onlara ahiret bilinci mutlaka verilmeli, hasta ziyaretleri, kabir ziyaretleri yapılmalı, birlikte iman hakikatleri, Kur'an-ı Kerim’deki ayetler tefsirleri ile okunmalı, bu konuda telefon ve televizyonun faydalı kanalları izlenip istifade edilmeli, yada telefon ve televizyon kapatılıp ailece hiç olmazsa günde yarım saat buna vakit ayırılmalı. Biz çocuklarımıza ve gençlerimize bu hakikatleri gönüllerini alarak, güzel bir şekilde ve sevdirerek anlatmazsak, onlara bunları yalan yanlış anlatacak, ya da Allah korusun inkâr ettirecek tuzaklar hazır.

Aah eski günler, derken bugünü atlamayalım. Bugün de yapılacak çok önemli şeyler var. Değişen şeyler çok, ama değişmeyen şeyler de var. Güzel bir sözün, bir tebessümün, iyilik yapmanın değeri her zaman var. Ölüm değişmedi...

Çocuklar her zaman saf ve temiz, onlara yaklaşmayı bilince çok güzel ve önemli şeyleri öğretebiliriz, gençler kendilerine değer verildiğini anlayınca can kulağı ile dinliyorlar. Bu konuda anne babalara, öğretmenlere çook işler düşüyor. Eğer bu vazifelerimizin farkına varmadan yaşarsak çocuklarımızı, gençlerimizi tanıyamayız. Bu mübarek günlerin önemini anlatarak, bu hayata bir defa geldiğimizi, Allah tarafından verilen bunca imkanların ve insan olarak yaratılmamızın önemini, değerini, vazifelerimizi, Kur'an-ı Kerim ve Peygamber Efendimizin hayatından kesitler anlatarak izah edersek, mutlaka anlayacaklardır. Tabiiki aynı zamanda örnek olmak gerekiyor, çocuklar anlatılanlardan çok gördüklerini yaparlar. Elimizdeki telefonlara mesafeli olalım ve televizyonda da istifade edeceğimiz kanallara bakalım. İnternet iki yüzlü bıçak gibi, neye kullanırsak öyle oluyor, ama yined e dengeli kullanmak lazım.

Eskileri ararken, özlerken bugünleri atlamayalım ve bugünlerin imkanlarını da Allah’ın razı olacağı gibi yaşamaya çalışalım. Sunulan bunca imkanın, konforun hesabı da ağır olur. Necip Fazıl Kısakürek’in, “Oluklar çift, birinden nur akıyor, diğerinden kir.” dediği gibi, biz nura talip olalım. Çocuklarımıza ve gençlerimize eski güzel günleri anlatalım, ama bugünün önemini ve zamanın çocuklarımızın elimizden kayıp gittiğini unutmayalım.

Allah yâr ve yardımcımız olsun, bu mübarek günler hürmetine, gayret edelim, Allah elimizden tutacaktır...