Empati yapabilen, vicdanlı nesillere o kadar çok ihtiyacımız var ki...

Tecrübe; Kolay elde dilen bir şey değildir elbette. Yaşanan  olaylar, tatlı ve acı sonuçlar  ve üzerinden zaman geçince anlaşılan olayların toplamıdır. Buna sahip olan da yaşlılarımızdır.

Bugün maalesef  yaşlılarımız yalnız yaşıyor, ya da adı huzur olan huzur evlerinde, devamlı aynaya bakar gibi diğer yaşlıların yüzüne bakıp, acılarını katlayarak yaşıyorlar. Oysa hepsi yaşanmışlıkları, emekleri, tecrübeleri ile çok değerliler. Onları unutmayalım ve ziyaret edelim, onları dinleyelim, buna çook ihtiyaçları var.

Evlerinde yalnız yaşayan komşularımız da var. Onların çocukları olsa ilgilenseler bile, hepsinden biz de sorumluyuz. Cep telefonlarının olmadığı zamanlarda böyle yalnız yaşayan, ama çocukları tarafından da ilgilenilen bir komşumuza ev telefonumuzu büyükçe yazıp, “Bizi gece yarısı bile olsa arayabilirsin, çocukların gelinceye kadar biz yetişiriz.” dediğimde ağlamıştı. Çocukluğumdan hatırlıyorum, mahallemizdeki yaşlıların evini genç kızlar temizlerlerdi. Recep ayı yaklaşınca da daha yoğun bir temizlik yapılır ve Recep ayının birinci günü o yaşlıya güzel şeyler pişirilip, başörtüsü, etek vb  hediyeler götürülürdü. Yine bir arkadaşım çarşıya giderlerken, eski bir komşusu olan yaşlı bir teyzeye ikramlar hazırlamış ve onu bırakınca da çok içten dualar almış ve yollarına devam edince de yolun yeni olmuş bir kaza sebebiyle kapatıldığını, eğer oraya uğramamış ve bu duaları almamış olsalar bu kazaya kendilerinin uğramış olabileceğini söylemişti...

Evet ömrü olan herkes ihtiyarlayacak, bu kaçınılmaz. Gençken yaşlılarla ilgilenenlerin kendileri ihtiyarlayınca da onlarla ilgilenecek gençlerin olacağını söylüyor Peygamber Efendimiz. Ve bu iyilikler, gençken yapılır, gençler yaşlıların elindeki yükü alıp yardım ederse, otobüslerde yaşlılara yer verirse  ve komşuları olan yaşlıların alışverişinde, hastalıklarında, gönüllerinin alınmasında yardımcı olurlarsa aslında kendilerine, dünyalarına ve ahiretlerine yatırım yapmış olurlar. Bunu hatırlatmak için ben otobüste bana yer veren gençlerimize teşekkür ettikten sonra, “Siz yaşlanınca da size yer versinler, hayırlı ömürler diliyorum.” diyorum.

Zamanımızda çocuklarımıza okumaları ve iyi bir diplomaya sahip olmaları yönünde çok ciddi yatırımlar yapılıyor. Ellerinde telefonlar, tabletler, dershanelere, eğitim ve dil kurslarına gidip geliyorlar. Anneler babalar aman derslerine konsantre olsunlar, onlardan iş isteyen yok düşüncesiyle hiç bir işe yaklaştırmıyorlar. Gençlerimiz ve çocuklarımız ise, maalesef bu rahatlığın ve sanal dünyanın renkli pırıltılarının sarhoşluğu içinde son derece bencil ve empatiden uzak, vicdanını kaybetmiş durumda maneviyat yoksunluğu içinde büyüyor. Bakıyoruz hemen her evde aile içinde bile yardımlaşma çok azalmış durumda...

Evlatlarımıza empati kurmayı öğretmek için örneğin, komşumuz olan yaşlılara ikramları onlarla birlikte götürsek, onlarla yaptığımız sohbetleri dinleseler, hasta ziyaretlerine beraber gitsek, hatta sokak hayvanlarına su vermelerini hatırlatsak, bunun çok önemli olduğunu, çünkü susadıklarını ama söyleyemediklerini anlatsak, yaşlılarımızın da dualarını almalarına vesile olsak, kısaca merhametli nesiller yetiştirsek, geleceğe çok güzel bir yatırım yapmış olmayacağız mı? Ah ne çok ihtiyacımız var merhametli ve vicdanlı nesillere...

Paraları olsa da, yaşlılarımız söyleyemiyorlar pek çok ihtiyaçlarını, çünkü insana para değil insan hizmet ediyor. Aynı zamanda onlardan öğreneceğimiz çok şey var, hızlı değişen bir zamandayız ve onları anlamak bugünlerin değerini bilmek, ve geleceğimizi görebilmek için , dahası dünya ve ahiret çeyizleri için onların dualarına çook ihtiyacımız var.

Peygamber Efendimiz, “Beli bükülmüş yaşlılarınız olmasa belalar üzerinize yağmur gibi yağardı.” diyor. Yaşlılarımız değerini bilmek ve dualarını alabilmek duasıyla...